23 juli 2022 – De dertigste Honkbalweek is weer een spektakelstuk van jewelste geworden. Voorspellingen van voor en tijdens de competitie werden voortdurend geloochenstraft. Papieren favorieten verloren hun reputatie door toedoen van de last minute ingevallen reserve, die de volgende keer een vaste plaats op het programma verdient.

De Under23 selecties van de twee sterkste proflanden USA en Japan moesten zich tevreden stellen met de troostfinale. Italië miste bondscoach Mike Piazza bij de eerste twee nederlagen en won twee keer na terugkeer van de Hall of Famer uit de USA. Toen de Azzurri duimden voor een Amerikaanse zege tegen Curaçao in de laatste wedstrijd van de round robin, versloegen de eilanders Team USA na 3 extra innings. Italië viel buiten de halve finales en Curaçao klom over USA heen naar de tweede plaats. Nederland ging als laatste de halve finales in na 3 nederlagen uit 5, maar op de rand van de afgrond kantelde Kemp de uitschakeling tegen Japan om in winst. In de finale tussen het gastland en Curaçao duurde de thriller 4 innings, waarna de 0-0 alsnog uitliep naar 6-1 voor Nederland tegen Curaçao. Alle ploegen konden winnen, ook al moest Cuba daartoe wachten tot de zesde wedstrijd: Cuba 1 op 6, Italië 2 op 6, USA, Nederland en Curaçao 4 op 7 en Japan 5 op 7.

Voor de all-in fijnproevers in het Pim Mulier stond een week lang het buffet klaar gevuld met spannende wedstrijden uitlopend in kleine uitslagen en kleine saldi in de round robin wedstrijden: 1-0, 2-1, 1-0, 8-6, 4-3, 5-3, 2-0, 1-0, 2-0 en 3-2. Die serie werd helaas onderbroken door onthutsend grote nederlagen van de pretentieuze nationale senioren van Nederland en Italie tegen de studentenploegen uit Japan en USA: 0-5, 0-9, 0-9 en 0-10. Complimenten voor de mentaliteit van de jongeren (20-21-22 jaar) of commotie over de mentaliteit van de volwassenen? Italie putte moed uit de tweede overwinning ooit op Cuba, waarmee ook de Gazzetta dello Sport tot publicatie werd gepord. Winnen van Cuba lukt Italie tot nu toe alleen in Haarlem. De eerste keer was in de Honkbalweek van 2018, maar die resultaten duiden sterker op het zwakker worden van Cuba, vroeger de wereldkampioen van het amateurhonkbal gedurende tientallen jaren. Onder een opstijgend rood vliegtuig van Schiphol redde de Red Machine hun eer in hun laatste wedstrijd in Haarlem 2022. Tegen Italië werd het na 3 scoreless innings alsnog 5-1.

Zeven innings? Ja, in hemelsnaam dan maar zeven innings binnen de achtdaagse Honkbalweek, maar overigens in onze sport gewoon gewoon blijven doen met 9 innings. Dat was de mening van de meeste mensen op en achter de tribune. We hadden het nodig om 3 wedstrijden per dag te kunnen brengen en om de twijfelende Italianen over de streep te trekken. Ze zouden te weinig tijd hebben voor hun eigen competitie om nog twee weekends op te offeren aan Haarlem. Eenmaal over de streep van die 7 innings en 8 dagen, publiceerde het Italiaanse bondsbestuur op hun website dat het dankzij Haarlem vrijvallend weekend ingevuld ging worden met een feestinterland Italie – Nederland. In Nederland werd daarover geen letter geschreven, maar in Italie ging de publiciteit vrolijk verder met alle toeters en bellen. In Parma moest dat feestje gebeuren op zondag 17 juli, maar door coronagevallen in de plaatselijke club Parma Clima werden daar 4 wedstrijden uitgesteld. Die moesten zo snel mogelijk worden ingehaald. Tijdens de Honkbalweek ging er een streep door de feestwedstrijd in Parma met verwijzing naar coronagevallen binnen Oranje, maar de KNBSB had natuurlijk best een representatieve selectie kunnen afvaardigen naar die zondag in Parma. Geen duel om de kat zijn viool dus, maar een dag later wel de Italiaanse topper Parma – Bologna, een wedstrijd vol met Azzurri terug uit volgepakte stadion van Haarlem. In Parma juichten 283 fans om de 3-1 overwinning van de thuisploeg. Twee dagen later reeds de volgende inhaalwedstrijd van Parma, dat met 6-5 van Collecchio won. Vandaag begint de reguliere serie van 3 met Parma uit tegen Godo.

De Honkbalweek is ook een feest der herkenning. Na veertig jaar honkbalschrijverij kwam ik al mijn hoofdredacteuren weer eens tegen met de huidige Ronald Bouwman van 9 innings.nl en de vorige Rogier van Zon van Honkbalsite.com in de 21ste eeuw, Samuel de Leeuw en Monne Reitsma van Honkbal en Softbal Nieuws als opvolger van het roemruchte Inside, maandblad van de KNBSB in de 20ste eeuw. Het was in 1982 hoofdredacteur Joop Kohler, die me vroeg vanuit mijn standplaats Parijs het nieuws uit Frankrijk (kandidaat Olympische Spelen 1992) en Italië te rapporteren. Joop heb ik helaas in Haarlem niet meer gezien, maar wel trof ik Frank Snoeks van de NOS, die veertig jaar geleden vanuit Haarlem ook artikels toestuurde aan Joop Kohler in Amsterdam. Door de toenmalige techniek duurde het enkele weken voor het nieuws uitkwam bij de lezers van destijds. Nu staat het aangedragen nieuws binnen enkele uren op het internet bereikbaar voor niet alleen de bezorgadressen van het oude maandblad van de bond, maar in principe voor iedereen over de hele wereld.

Voornoemde Monne Reitsma, tegenwoordig chef sport van het Haarlems Dagblad, was de enige professionele journalist, die naast mij als amateurschrijver werd uitgenodigd voor het zogenaamde persmoment in het spelershotel van de Honkbalweek. Dat gebeurde op donderdag 7 juli en aan de ontvangende zijde waren voorzitter Guus van Dee, directeur Leon Ravestein en enkele toernooimedewerkers aanwezig. Later kwamen namens Oranje ook bondscoach Evert-Jan ’t Hoen en zijn perschef Seb Visser aanschuiven. Reitsma kaartte meteen aan dat bijna alle wedstrijden van Nederland te laat voor zijn krant zouden eindigen, zodat het belangrijkste nieuws voor de Haarlemse lezers niet kon worden meegenomen, maar wijziging van het wedstrijdprogramma bleek niet meer haalbaar. Desondanks was Reitsma de enige professionele journalist, die meerdere keren de Honkbalweek bezocht en beschreef. De Nederlandse wedstrijd op zondagmiddag was de enige kans van de Week om met een wedstrijdverslag de regiokrant te halen. Zelfs de finaledag met Nederland – Curaçao op vrijdag kon pas op maandag bezorgd worden bij de abonnees. Jornalisten van landelijke kranten heb ik niet gezien op de perstribune tot op de laatste dag Daan ten Berge namens De Telegraaf een plekje op de perstribune zocht. Daar hadden we alleen “pole position” voor hem over, waar het uitzicht op een dikke paal de batterij tussen pitcher en catcher verbergt. Ten behoeve van honkbal en van de Week bood een amateurcollega zijn plaats aan “de grootste krant van Nederland”.

Het enige Nederlandse medium dat per wedstrijd de Honkbalweek volgde, was good old NOS Teletekst, dat met twee pagina’s wedstrijdverslagen, boxscores en de tussenstand in de rangschikking leverde aan TV-kijkers. NOS Radio, NOS TV en NOS website heb ik niet gezien op de perstribune. De perstribune werd gedurende het gehele toernooi voor 40 procent bezet door de lokale organisatie. De eerste dagen van de Honkbalweek werd de rest van de perstribune ingenomen door scouts, die naar talenten voor de MLB clubs kwamen zoeken. Voor de schaars opgekomen pers bleek weinig of geen plaats over die eerste dagen. Toen de scouts weer vertrokken waren, bleken de open plaatsen geen aansluiting te hebben voor electriciteit, waardoor de laptops tijdens de 7 innings langzaam leeg liepen. Tegenwoordig volgen professionele journalisten – desgewenst – het honkbal via play-by-play en live-streaming, waartoe zij gewoon thuis of op kantoor kunnen blijven. Als er echter persaccreditaties worden aangeboden door de jubilerende Honkbalweek, dan behoort een simpele netaansluiting onder het tafelblad van de perstribune gewoon te werken vanaf de eerste dag. Gelukkig improviseerde een andere medewerkster van de organisatie door een kontaktdoos onder haar desk door te schuiven, zodat onze reportages naar Italië ongestoord konden doorgaan na het weekend. Daar schreef een Italiaanse redactie Italiaanse verhalen over Italiaanse wedstrijden aan de hand van play-by-play en live-streaming op honkbalweek.nl, aangevuld door onze foto’s, video interviews en andere wetenswaardigheden.