Dubai, 25 november 2023 – Alweer tien jaar geleden startte ik deze site in een poging het invoeren van nieuwe regels voor de breedtesport tegen te houden. De goed gecamoufleerde verrassingsaanval van de KNBSB was bijna geslaagd omdat bestuurders en verenigingen zaten te slapen.

De meest tegen de borst stuitende regel die voor de hele breedtesport ingevoerd zou worden, namelijk het spelen op tijd in plaats van het spelen van negen innings, bepaalde de naam van deze site. Negen innings staat voor echt honkbal, voor honkbal zoals het hoort.

Na een mailbombardement naar voorzitters van alle honkbalclubs in Nederland en het posten van mijn zorgen op Facebook waren heel veel bestuurders en leden bereid om naar een bondsvergadering te komen om daar te proberen het invoeren van de nieuwe regels te blokkeren.

Lang verhaal kort, alle plannen gingen van tafel. Hoe het allemaal precies gegaan is lees je in het archief op deze site.

Ik had duidelijk gemaakt wat ik (en velen met mij) niet wilde en had dus ‘m’n zin’ gekregen. Honkbal in Nederland was ‘gered’. Ik had daarna kunnen stoppen, maar ik vond dat ik het wel een beetje over mezelf had afgeroepen ook iets te moeten zeggen over hoe het volgens mij dan wél moest. Want hoe lelijk dit hele proces ook was het zorgde er bij mij wel voor dat ik me bewust werd van de deplorabele staat waarin onze sport zich toen bevond. Het honkbal was namelijk nog helemaal niet gered, verre van zelfs.

In de jaren die volgden ben ik naar talloze bondsvergaderingen geweest, heb ik deelgenomen clusteroverleggen en ben ik een aantal keer op uitnodiging van de bond afgereisd naar Nieuwegein om daar als lid van een klankbordgroep deel te nemen aan gesprekken met het bondsbestuur.

Ondertussen ben ik blijven schrijven over de dodelijke illusie van topsport en de dramatische gevolgen die de misplaatste keuze voor topsport boven breedtesport heeft voor het honkbal in Nederland.

Maar de laatste jaren merkte dat ik in herhaling begon te vallen. Er was elke keer weer een nieuwe aanleiding om het oude probleem aan de kaak te stellen.

De kern van het oude probleem is de focus op ‘topsport’ die niet bijdraagt aan het honkbal in Nederland. En wat niet bijdraagt aan de oplossing is onderdeel van het probleem.

Ik heb de afgelopen jaren m’n zegje gedaan, maar de mensen die het beleid bepalen doen er niets mee en de stem van de gelijkgestemden is niet sterk genoeg gebleken.

Iets meer dan een jaar geleden ben ik gestopt met het publiceren van nieuwe stukken op 9innings.nl. Het is verleidelijk om nu toch weer opnieuw uit te leggen waarom het selectiebeleid voor ‘Team Kingdom’ vooral veel kapot heeft gemaakt. Ik zou nog een keer kunnen vertellen waarom de financiële prikkels en de ambities van het NOC*NSF het honkbal in Nederland in de afgrond hebben gestort. Dat elke keer de focus op de Olympische Spelen de sport totaal niet geholpen heeft. Niet op de korte, en al helemaal niet op de langere termijn. En dat de sport er veel meer bij gebaat zou zijn als de sport níet Olympisch was/wordt/blijft. Ik kan ook een nieuw epistel schrijven over waarom het niveau van de Hoofdklasse totaal onbelangrijk is voor de groei van de sport, of dat je misschien beter 35ste op de wereldranglijst kan staan dan 8ste. Maar ik ga het niet doen.

Ik zie dat er nu weer een groep betrokken honkballiefhebbers is die wil proberen het honkbal uit het slop te trekken. Heel goed, maar ook hun oplossingen zijn overduidelijk niet de mijne. Ik wens ze, en daarmee het Nederlandse honkbal, heel veel succes en ik hoop oprecht dat ze slagen in hun opzet.

Met dit stuk zet ik, in ieder geval voorlopig, een punt achter mijn pogingen het Nederlandse honkbal weer op het rechte pad te krijgen. Dat is overduidelijk mislukt.