Amsterdam, 14 augustus 2016 – Nee, dit is niet de titel van mijn autobiografie, maar nu honkbal Olympisch is geworden moet ik het er toch even over hebben.
In dit stukje zal ik de drank, maar niet alle drugs behandelen. Ik zal het beperken tot de pleasure enhancing drugs. Over de performance enhancing drugs valt ook veel te zeggen, maar dat wordt teveel voor één stuk.
Aanleiding is natuurlijk het wegsturen van Yuri van Gelder van de Olympische Spelen in Rio nadat hij een paar biertjes gedronken had. Wat nou precies de hoeveelheid alcohol is die hij genuttigd heeft is ook na het kortgeding van afgelopen vrijdag niet duidelijk. Het maakt ook niet uit, want of dat nou 5 of 15 biertjes waren, of dat er zelfs meer aan de hand was, duidelijk is, en was, dat Van Gelder een probleem heeft.
Het meest in het oog springende probleem is wel zijn formaat. Met zijn 1.61cm en 63kg is hij bijvoorbeeld 40cm korter dan Aaron Judge van de New York Yankees die gisteren in zijn eerste Major League at bat een homerun sloeg. Judge is daarbij ook exact twee keer zo zwaar als Van Gelder.
Op het gebied van vier wijd, als leuner dus, zou Van Gelder misschien nog wel kans maken om bij Judge in de buurt te komen, maar bij een drinkwedstrijd is menneke Van Gelder bij voorbaat kansloos. Hij heeft het volume gewoon niet.
Toch zijn er ook grote honkballers die worstelen met drank en drugs. Zo besloot CC. Sabathia op 4 oktober vorig jaar, net voordat de Yankees voor het eerst sinds 2012 weer ‘ns een play-off wedstrijd mochten spelen, zichzelf in te checken in een afkickcentrum om van zijn drankverslaving af te komen. Qua timing komt dat een beetje overeen met Desperado’s zuipen in een nachtclub in Rio net nadat je je hebt gekwalificeerd voor de ringen finale op de Olympische Spelen.
Een andere grote honkballer, letterlijk en figuurlijk, die behoorlijk in de problemen is gekomen door zijn verslavingen is Josh Hamilton. Op zijn 18e werd hij als eerste gedraft door de Rays die hem met een tekenbonus van $3,96 miljoen aan zich wisten te binden. Twee jaar later was ie verslaafd aan alcohol en cocaïne. Geld maakt gelukkig maar alles kan kapot.
Hamilton ontwikkelde in die tijd nog een verslaving die zelfs broodnuchter niet te verbergen was: tatoeages. Die combinatie van verslavingen zorgt ervoor dat hij van veel van zijn tatoeages nog steeds niet weet wat de betekenis erachter is omdat hij ze heeft laten zetten toen hij high was.
Inmiddels is Hamilton weer opgekrabbeld, maar ook alweer een paar keer hard gevallen. Tijdens de winterstop tussen seizoen 2014 en 2015 schijnt hij zich weer te hebben vergrepen aan cocaïne en alcohol. Aan het begin van dit seizoen raakte hij weer geblesseerd, maar als het goed is kan hij in 2017 weer spelen. Het is wel even afwachten in wat voor staat hij zich dan meldt voor spring training.
Miguel Cabrera houdt ook wel van een drankje of vijf, en ook van autorijden, en die combinatie kwam hem in 2011 duur te staan. Hij werd gearresteerd voor DUI en het veroorzaken van een aantal ongelukken. Het was een wonder dat er geen doden zijn gevallen. Het was voor de MLB reden om nog een keer goed te kijken naar de regels die voor drugs al duidelijk en streng waren, maar voor alcohol veel minder.
En de lijst is veel langer. Babe Ruth zoop als een maleier en rookte als een ketter. Mickey Mantle moest op z’n 37ste stoppen met honkbal als gevolg van alcoholmisbruik. Met een simpele rekensom kan geconcludeerd worden dat hij wel gewoon door zoop, want voordat hij overleed biechtte hij op dat hij 42 jaar lang alcoholist was geweest.
Tim Lincecum is gepakt voor verboden marihuana bezit. Darryl Strawberry gebruikte amfetamine en raakte daar in 1984, het jaar nadat hij AL Rookie of the Year had gewonnen, aan verslaafd.
Maar het meest bijzondere drugs & honkbal gerelateerde verhaal dat ik ken is dat van Doc Ellis. Hij gooide op 12 juni 1970 een no-hitter… op LSD. Vorig jaar keek ik de film No No die hierover gemaakt is en ik wist niet wat ik zag. Alcohol, drugs en honkbal, het kon in die tijd.
Door schade en schande wijs geworden zijn er door de MLB veel regels geïmplementeerd die het ge- en misbruik van drugs en alcohol moet tegengaan. Deze zijn veel duidelijker dan die van het NOC*NSF of die van de KNAF waar Van Gelder zich tijdens de Olympische Spelen aan had moet houden.
Er zijn zelfs MLB regels over hoe er gefeest mag worden met alcohol. De clubs willen de laatste jaren vooral voorzichtig zijn met de spelers en verplichten ze daarom een duikbril op te zetten voordat er met champagne gespoten wordt.
De MLB wil vooral de kinderen van de spelers en de kinderen in het publiek beschermen tegen de champagnedouches. Die spuitpartijen zijn dan ook, volgens de alcohol celebration rules, in aanwezigheid van minderjarigen ten strengste verboden.
Dat dat niet altijd goed gaat blijkt wel uit onderstaande foto’s.
Jake Arrieta en zoon
Als laatste hieronder een filmpje waarin de combinatie drank, drugs en honkbal perfect gecombineerd wordt. Twee van de drie zijn makkelijk te vinden…
