Amsterdam, 13 juli 2019 – Het is zaterdagochtend 7:13u. Ik kijk nog vol ongeloof naar m’n iPad waar ik tegelijkertijd dit stukje op tik. Vaak stoppen de uitzendingen van de wedstrijden op MLB.tv bijna direct na de laatste nul, gelukkig krijgen we deze keer ook de extra en speciale minuten van na de wedstrijd mee.

Nog geen twee weken geleden werd Tyler Skaggs, werper van de Angels, dood gevonden in zijn hotelkamer in Texas. De doodsoorzaak is (nog?) niet bekend gemaakt, maar zelfmoord of een misdrijf wordt uitgesloten. Eigenlijk is dat al meer dan je erover zou moeten willen weten. Vandaag zou hij 28 jaar geworden zijn.

Alleen de wedstrijd die op de dag van zijn overlijden in Texas gespeeld zou worden werd afgelast. The Show must go on, maar in de dagen die volgde werd duidelijk dat Tyler bij veel mensen een bijzondere plek in hun hart had veroverd.

Mike Trout en Tommy LaStella speelde de All Star Game vorige week met nummer 45, het nummer van Skaggs. Op 2 juli, de dag na het overlijden speelde Patrick Corbin van de Nationals ook met nummer 45, hij werd in 2009 samen met Tyler door de Angels gedraft én ze werden een jaar later samen ‘getrade’ naar de Arizona Diamondbacks.

Vannacht, gisteren technisch gesproken, speelde de Angels na een lange road trip en de All Star Break weer hun eerste thuiswedstrijd. In het buitenveld op de muur een grote afbeelding van Tyler Skaggs. In de ceremonie voorafgaand de wedstrijd worden op muziek highlights van zijn carrière getoond en zijn diverse commentatoren te horen die enthousiast praten over het talent van Tyler. De spelers op het veld houden het niet droog en de stadium announcer kraakt. Er volgt 45 seconden stilte waarna het volkslied op een trompet ingetogen gespeeld wordt.

Tot hier was het regiseerbaar, nou ja, de eerste stappen die Debby Skaggs, de moeder van Tyler, op het veld zette ook nog. Ze gaat de ceremoniële eerste bal gooien, later vertelt ze Brad Ausmus, de coach van de Angels, dat Andrew Heeney, op wie ze de eerste pitch gaat gooien, haar gevraagd heeft wat ze wilde doen, gooien vanaf het gras of vanaf de heuvel. Ze kiest voor het laatste. Ze heeft vroeger gesoftbald en gooit strak en bovenhands een slagbal. Als ze de heuvel verlaat lijkt het alsof ze zich realiseert dat het uitmaakt dat het een perfecte slagbal was. Dat het daarom nog nét iets mooier is geworden. En voor de mensen die daarin geloven dat dit het werk van Tyler moet zijn geweest, die op het veld een Angel was, maar nu als een engel over dit moment heeft gewaakt.

En als je daarin gelooft, dan kun je ook niet anders dan concluderen dat hij zin had in een wedstrijdje en dat ie er ‘ns goed voor is gaan zitten. Want man, man, wat een wedstrijd. Natuurlijk spelen alle spelers van de Angels met rugnummer 45 en de naam Skaggs achterop hun shirt.

Na drie snelle nullen in het veld vliegen de Angels aanvallend uit de startblokken. Fletcher begint met een double en daarna is de beste honkballer op aarde aan de beurt. Trout slaat een homerun en loopt respectvol met z’n hoofd omlaag over de honken. Bij het passeren van het derde honk heeft ie nog steeds z’n hoofd omlaag waardoor hij te laat in de gaten heeft dat de coach wel erg dichtbij is, met een kleine botsing, waarbij de helm van de coach van z’n hoofd vliegt als gevolg.

Ohtani en Upton volgen met singles voordat Kalhoun met drie slag de eerste nul is. Simmons slaat met een single Ohtani binnen. Stand 3-0. Het wordt een lange inning waarin Fletcher nog een hit slaat en Trout nog een double. Na 13 slagmensen is de stand aan het eind van de eerste inning 7-0.

In de tweede inning scoren de Angels nog twee keer en de wedstrijd is eigenlijk geen wedstrijd meer. Maar naarmate er meer nullen gemaakt worden en de innings verstrijken gaat er toch weer iets broeien. Er staat nog steeds een dikke vette NUL achter het aantal hits van de Mariners. Cole heeft voor de Angels de eerste twee innings gegooid en Peña komt ook inning na inning door zonder dat hij een hit tegen krijgt. In de vijfde inning gooit ie vier wijd en dat zou de eerste en enige honkloper van de wedstrijd worden.

Peña zit in de achtste inning alleen op de bank in de dugout en wordt met rust gelaten. Iedereen staat aan de voorkant van de dugout te kijken naar de slagploeg die inmiddels 13 punten hebben binnen geslagen. Trout eindigt de wedstrijd met 6 RBI.

Het slotakkoord komt van Peña. De eerste slagman in de negende inning raakt de bal zo hard dat Peña niet durft te kijken. Pas als hij het gejuich hoort van het publiek kijkt hij om. Trout staat diep in het rechtsveld en heeft de bal redelijk eenvoudig gevangen. Dee Gordon sloeg in de zesde inning nog een line drive naar de tweede honkman, maar nu raakt ie de bal maar half en Peña kan zelf de bal oprapen en Dee uitgooien op het eerste honk. Dat was de tweede nul. Mallex Smith moet de laatste nul gaan worden. Hij raakt de bal nog wel hard, maar via de grond in de richting van tweede honkman Regnifo. Niet heel makkelijk, maar Regnifo verwerkt de bal goed en gooit ‘m naar Jason Bour die op het eerste honk staat. Een fractie later heeft Bour de laatste bal van een krankzinnige wedstrijd in z’n handschoen.

Na de wedstrijd zijn er veel verschillende emoties, vreugde, maar ook het verdriet is bij een aantal spelers én natuurlijk ook de familie goed te zien. De spelers verzamelen zich rond de heuvel en trekken allemaal hun shirt uit en leggen dat ter ere van Skaggs op de heuvel.

De wedstrijd die in het teken stond van Tyler Skaggs is misschien wel de meest bijzondere no hitter ooit.