Amsterdam, 29 juli 2016 – Zo, ik dacht laat ik er maar meteen mee beginnen. Honkbal is leuker dan softbal. Daarom ook alleen deze site, 9innings.nl, en niet nog een zustersite.

Als ik al iets met het domein 7innings.nl ga doen, dan zal het me waarschijnlijk te doen zijn om ook in de lagere klassen van die akelige klok af te komen. Maar goed, de meeste spelers in de lagere klassen hebben daar helemaal geen behoefte aan. Daarbij komt dat als ze wel weer ‘gewoon’ negen innings willen spelen er vast wel ergens een team is te vinden dat een niveautje hoger speelt en deze spelers graag wil hebben.

Softbal is ook voor meisjes, én voor oude mannen, en voor scholieren natuurlijk. In ieder geval niet voor mij. Er zijn boze tongen die beweren dat ik inmiddels tot de middelste van de genoemde drie categorieën behoor. Maar los daarvan is het een beetje een achterhaalde mening waar ik lang geleden al afstand van heb moeten doen.

Toen ik ergens rond 1990 aan het eind van het honkbalseizoen met m’n recalcitrante gedrag uit het tweede team (honkbal) van HCAW was gestapt besloot ik dat ik wel wat wedstrijdjes met de ‘oude mannen’ van het herensoftbalteam mee zou kunnen doen. Gewoon om bezig te blijven.

Gelukkig was ik welkom en mocht ik een paar wedstrijdjes meedoen. Ik weet niet meer in welke klasse het eerste team van HCAW toen speelde, maar het was best een aardig niveau. Die onderhands opgegooide bal kon ik desondanks best aardig raken, ook als ie wat harder werd gegooid of als er een spin aan zat.

Mijn beeld van softbal werd datzelfde seizoen nog drastisch op z’n kop gezet. Het was tijdens een avondwedstrijd, ik meen op het oude veld van UVV onder de koffiesmog van de Douwe Egberts fabriek.

Geen idee meer waarom het daar was want we moesten spelen tegen Kokolishi die volgens Wikipedia uit Den Haag komen. Het was in ieder geval niet het eerste team van Kokolishi, maar ze hadden voor de gelegenheid wél een werper van hun top selectie meegenomen.

De rest is geschiedenis, ik sloeg ‘m er drie keer uit en we wonnen dik… Nou ja, het was een beetje anders, ik was volstrekt, maar dan ook volstrekt kansloos tegen de fastballs en risers die de goedlachse Antilliaan op de slagzone afvuurde.

Een paar jaar geleden zag ik op YouTube een video waarin Albert Pujols, toch niet de minste MLB’er, kansloos drie slag kreeg van Jennie Finch. Zo moet het er ongeveer uit gezien hebben. Jammer genoeg liggen Appie en ik als honkballer iets verder uit elkaar.

De oude mannen met wie ik speelde waren ervaren softballers en zagen er een stuk beter uit (aan slag dan). En bij nader inzien moeten ze ook niet zo oud geweest zijn want een aantal speelt nog steeds in het eerste van HCAW.

Een tijd geleden kwam ik er dus al achter dat softbal dus ook voor mannen was, en ik kon kiezen wat ik wilde doen. Ik realiseerde het me niet, maar ik zat in een luxepositie. Mijn hart lag bij het spel met de kleinere bal dus het volgende seizoen ben ik weer gaan honkballen.

Ik had er nooit bij stilgestaan dat vrouwen misschien ook wel liever willen honkballen. De film A League of Their Own kwam uit in die tijd, maar ook toen viel het kwartje nog niet. Vrouwen spelen softbal.

Heel veel jaren later, in 2011, werd ik gevraagd om in Bussum te helpen bij de Honkbalschool. Ik was in 1997 gestopt met honkballen en in 2008 weer begonnen met spelen, en vond het een goed moment om ook het trainen van de jeugd weer een beetje op te pakken.

En voor wie de Honkbalschool niet kent: Dit zijn ieder jaar tien zondagen in de maanden oktober tot en met december waarop kinderen in de leeftijd van zes tot zestien anderhalf uur honkbaltraining krijgen.

Met zo’n vier tot zes instructeurs per training steken ze behoorlijk wat op, worden ze beter, maar plezier in het spelletje is altijd het belangrijkste. Er wordt dus niet geselecteerd op niveau en iedereen is welkom. Neemt niet weg dat ik niet gek op zal kijken als over een aantal jaar een paar talentvolle spelertjes die naar de Honkbalschool geweest zijn in de Hoofdklasse rondlopen.

Ik weet niet of er in 2011 al meiden mee deden, maar in de jaren daarna in ieder geval wel. Ik had er dus nooit over nagedacht maar iedereen vond het de normaalste zaak van de wereld, en waarom ook niet, honkbal is honkbal.

Twee jaar geleden kon ineens niemand meer om meisjes in honkbal heen. In 2014 werd de toen 13 jarige Mo’ne Davis namelijk wereldnieuws omdat ze niet alleen met haar team de Little League World Series won, maar daarin ook het eerste meisje ooit was dat een win én een shutout gooide.

Goed nieuws voor meisjeshonkbal want het aantal meiden dat het jaar daarna ging honkballen in Amerika steeg explosief. De Disneyfilm die over Mo’ne gemaakt gaat worden zal ook helpen.

Vorig jaar was er ook groot meisjeshonkbalnieuws uit Frankrijk. Mélissa Mayeux, speelster in het Franse nationale team onder 18, werd als eerste meisje ooit toegevoegd aan de MLB’s international registration list. Dat betekent dat ze weleens de eerste vrouw in de Majors zou kunnen worden.

De kans is niet groot, erg klein zelfs, maar het feit dat ze op die lijst staat is al fantastisch. Hoewel, het is ook ‘gewoon’ erkenning van haar honkbalkwaliteiten, haar naam hoort kennelijk op die lijst thuis.

Maar ook in Nederland kunnen de meiden er wat van. Dat zie ik elke winter op de Honkbalschool, en een paar weken geleden nog tijdens een junioren topklasse wedstrijd die ik moest scheidsrechteren. Twee bloedfantieke meiden van Pirates deden niet onder voor hun mannelijke collega’s. Samen vormde ze de keystone en dat ging ze prima af. Achteraf niet vreemd want later hoorde ik dat ze ook in het Nederlands damesteam spelen.

Vorige week werd dat Nederlands damesteam tijdens de Honkbalweek officieel uitgezwaaid. Een beetje vroeg nog zou je zeggen, want ze gaan pas eind augustus naar Japan om zich daar voor te bereiden op het WK in Zuid-Korea.

Misschien heerst er in de honkbalwereld nog een beetje een stereotype beeld van dames op reis want de ze hebben dus nog ruim een vier weken om hun koffers te pakken. Maar waarschijnlijker is dat ze op deze manier nog even de tijd hebben om wat donaties bij elkaar te sprokkelen om de trip te kunnen betalen.

Toen ik de foto tegen kwam die ook onder dit artikel staat kon ik het niet laten hierover te schrijven. Vooraan staat namelijk één van de dames die ik de afgelopen jaren in de winter heb mogen trainen op de Honkbalschool in Bussum.

Ik wist niet dat ze geselecteerd was, maar ik hoop dat ze het erg goed gaat doen en dat ze samen met de rest van het team een inspiratie is voor alle meiden in Nederland die willen honkballen. Honkbal is tenslotte leuker dan softbal.

Ga hier heen als je de dames financieel wil steunen.

(foto Rob Jelsma)