Amsterdam, 19 juli 2020 – De Dutch Senior Baseball League verzamelt alweer een tijdje teamfoto’s van teams uit de Hoofdklasse en Overgangsklasse. Er worden veel foto’s ingestuurd en gelukkig zijn er ook een hoop mensen in de Nederlandse honkbalwereld die helpen met het aanvullen van de ontbrekende namen.

Al die oude foto’s zorgen voor een hoop nostalgische gevoelens, maar als je die even parkeert en sec kijkt naar de verschillende uniformen dan… auw… soms doet het echt pijn aan je ogen. Je zou ook kunnen beargumenteren dat de foto’s die uniformen de tijdsgeest weergeven, maar dat maakt ze niet minder lelijk.

Ik wilde dit bericht eigenlijk vergezellen met foto’s van de twee lelijkste pakken waarin ik zelf ooit heb gespeeld. Ik kan ze alleen niet terugvinden, heel irritant. (Excuus dus voor de misleidende foto boven dit stuk)

Maar ik denk dat ik voor het eerste pak dat ik bedoel geen foto nodig heb, dat is namelijk het compleet groene pak van Pirates, met de gele letters. Ik denk dat iedereen wel weet welk pak ik bedoel. Wat is dat pak lelijk zeg, maar tegelijkertijd is het ook één van de mooiste pakken waar ik ooit in heb mogen spelen. Niet alleen omdat ik aan spelen in dat pak goede herinneringen heb, maar ook omdat dit pak jaren hét pak van Pirates was. Dat pak dat stond ergens voor, zeker bij de jeugd. Tegenstanders moesten sterk in hun schoenen staan om niet al bij het zien van dat groene geweld 1-0 achter te staan.

Bij de HCAW-jeugd had je vanaf de peanuts een volledig donkerblauw pak met gele letters, maar vanaf de aspiranten, half jaren ‘80, waren er ineens allerlei varianten met witte broeken en lichtblauw en wit omlijnde letters en rugnummers. Dat was ook het begin van de periode dat Mr. Cocker de sponsor was van HCAW, en in de beginjaren hoorde daar voor de wat hogere teams ook nog de koffiekleuren bij die ook te vinden waren op en in de Coffee & Tea Rooms van de sponsor.

Het eerste team speelde toen in ieder geval één wedstrijd per weekend met bruine shirts en witte broeken, die vond ik ook niet echt mooi, maar het tweede lelijke pak dat ik bedoel dateert uit 1987 en was volledig wit met op de borst een groot bruin vlak met daarop de sponsor Mr. Cocker. In dat pak speelde ik toen in het 2e team, dat een combi-team was met het Interregio-team, voor wie dat nog wat zegt. Achteraf gezien was dat het eerste jaar dat ik pas écht leerde wat honkbal was, met dank aan de coaches Rob Wentink en Dirk Peters. (Als er nog mensen zijn die die teamfoto hebben, ik hou me aanbevolen!)

Anyway, ik ben behoorlijk kleurenblind als het om bruin of groen gaat, dus misschien zit ik er wel helemaal naast, maar die twee lelijke pakken zijn voor mij dus ook de mooiste pakken waarin ik ooit gespeeld heb.

Tot en met eind van de maand kun je nog shirts nomineren voor de verkiezing van het mooiste shirt van Nederland. Op de site van de DSBSL kun je de shirts insturen, inclusief motivatie, maar je kan daar ook je gegevens achterlaten zodat je een seintje krijgt op het moment dat je kan gaan stemmen.

Op het formulier voor het nomineren van het shirt is ruimte voor een toelichting, maar als je het stemgedrag écht wil manipuleren dan stuur je je verhaal (± 400 woorden, inclusief een liggende foto) naar ronald@9innings.nl. Als je mij weet te overtuigen, of het is gewoon een goed verhaal, dan publiceer ik het verhaal op deze site.