Amsterdam, 26 februari 2018 – Begin deze maand werd bekendgemaakt dat zowel Urving Kemp als Christian Diaz van Neptunus een schorsing van vier jaar aan hun broek hebben gekregen als gevolg van een overtreding van de dopingregels.

In de zomer werd al bekend dat ze ‘gepakt’ waren en later werd dat ook nog bevestigd door hun club. Ook hoe het zo gekomen was bleef geen geheim. Kemp en Diaz gaven in ieder geval zelf aan dat het om vervuilde voedingssupplementen zou gaan. Kemp heeft inmiddels de vier jaar schorsing geaccepteerd terwijl Diaz in beroep is gegaan.

Vorige week werd ik geattendeerd op nóg twee gevallen van doping in de Nederlandse Hoofdklasse van vorig seizoen. Deze keer niet via een persbericht van de bond of van een club, maar via via van iemand die de strafzaken op de site van de bond een beetje in de gaten had gehouden.

Op 30 april is er namelijk een speler van HCAW betrapt en op 27 mei liep een speler van UVV tegen de lamp. In beide zaken werd een schorsing van twee jaar opgelegd. De speler van UVV is in hoger beroep gegaan en de speler van HCAW heeft ervoor gekozen dat niet te doen.

Wie de spelers zijn had relevant geweest als ze voor seizoen 2018 op een roster hadden gestaan, maar dat is niet het geval. En hoewel de ex-UVV’er dus nog in beroep is gegaan lijkt het erop dat ze beiden al voor het eind van de overschrijvingsperiode eieren voor hun geld hebben gekozen en zich hebben laten uitschrijven bij hun oude club zonder zich in te schrijven bij een nieuwe.

Uit privacy-overwegingen kiest de KNBSB er al een aantal jaar voor om geen namen bekend te maken. Overigens zijn ze ook wettelijk gezien verplicht deze keuze te maken. Een klein beetje tegen beter weten in had ik dat toch nog even gevraagd, maar ik werd linea recta doorverwezen naar de clubs en naar Het Instituut Sportrechtspraak (ISR).

Ik heb daarop eerst contact gehad met HCAW om te vragen wat er precies in de brief stond over het vergrijp. Maar daar konden ze kort over zijn: helemaal niets. Ik ben er voor het gemak vanuit gegaan dat er in de brief van de bond aan UVV niet veel meer te vinden zou zijn. 

Vervolgens ben ik op de site van het ISR op zoek gegaan naar de regels omtrent schorsingen en ik kom daar uit op het volgende artikel:

Artikel 37 Sanctie overtreding artikelen 3, 4 en 8

37.1. Behoudens een eventuele reductie of opschorting van de sanctie overeenkomstig de artikelen 44 tot en met 49, bedraagt de periode van uitsluiting voor een eerste overtreding van artikel 3, artikel 4 of artikel 8:

a. vier jaar indien de dopingovertreding geen verband houdt met een specifieke stof, tenzij de betrokkene kan aantonen dat bij het begaan van de dopingovertreding van zijn kant geen sprake was van opzet;

b. vier jaar indien de dopingovertreding verband houdt met een specifieke stof en de ADO kan aantonen dat bij het begaan van de dopingovertreding zijdens betrokkene sprake was van opzet.

37.2. Indien de dopingovertreding geen verband houdt met een specifieke stof, en de betrokkene kan aantonen dat bij het begaan van de dopingovertreding van zijn kant geen sprake was van opzet, bedraagt de periode van uitsluiting twee jaar.

37.3. Indien de dopingovertreding verband houdt met een specifieke stof, en de ADO niet kan aantonen dat bij het begaan van de dopingovertreding zijdens betrokkene sprake was van opzet, bedraagt de periode van uitsluiting twee jaar.

Voor Kemp en Diaz geldt dus artikel 37.1 en voor de UVV’er en HCAW’er is dat of artikel 37.2 of 37.3.

Op Facebook barstte afgelopen weekend een brede discussie los over deze kwestie. Veel mensen lijken hetzelfde gedaan te hebben als ik, en komen tot dezelfde conclusies:

• Nee, er is geen ‘dubbele moraal’ of anti-Neptunus sentiment bij de bond. De namen zijn bekend omdat de spelers en de club hebben er zelf voor gekozen naar buiten te treden.
• Nee, er is geen ‘dubbele moraal’ of anti-Neptunus sentiment bij de bond. Het ISR heeft de strafmaat bepaald voor alle vier de spelers en heeft geoordeeld dat de Neptunianen een zwaarder vergrijp hebben gepleegd.
• De bond mag wettelijk gezien niet meer informatie geven dan ze gedaan hebben, hetzelfde geldt voor de clubs als de spelers hier geen toestemming voor geven. 

Wat overblijft is de vraag of de uitgesproken straffen terecht zijn, maar zonder alle informatie over het exacte vergrijp is dat voor de buitenwereld bij deze specifieke gevallen lastig te beoordelen. 

In het algemeen kun je natuurlijk wel zeggen dat vier jaar, maar ook twee jaar schorsing, heel erg lang is voor iemand die in Nederland wil honkballen. Het is en blijft hier toch echt niet meer dan een uit de hand gelopen hobby. Als je kijkt naar de échte valsspelers in de MLB bijvoorbeeld, spelers die een echt inkomen halen uit het honkbal en met hun vals spelen anderen van een inkomen afhouden, dan zie je dat ze voor hun eerste vergrijp 81 wedstrijden krijgen, een half seizoen, drie maanden dus.

Honkbal-amateurs in Nederland zijn dus veel langer de klos, mede als gevolg van de regels van het NOC*NSF. En hoewel ik heel erg tegen doping ben vraag ik me wel af of de bijbehorende sancties hier niet meer kapot maken dan nodig is.