Amsterdam, 19 juli 2016 – Ouderwets het Nederlands Team noem ik ze, de selectie die deze week meedoet aan de Honkbalweek Haarlem, of Oranje, met een hoofdletter “O”. 

Curaçao A heb ik op de tribune ook al gehoord, maar dat komt alleen maar omdat Curaçao B deze week ook meedoet. Dat maakt het overigens wel extra verwarrend natuurlijk, want noemen we de Nationale Selectie Heren (zoals in het menuutje onder Oranje op de site van de KNBSB staat) niet officieel Team Kingdom of The Netherlands juist om de honkballers uit Curaçao meer erkenning te geven?

En laten we eerlijk zijn, in Nederland kunnen we aardig honkballen, voor Europese begrippen, maar de echte kwaliteit zit natuurlijk in het Caribisch gebied, en gelukkig ook in ‘ons’ Caribisch gebied. Er is denk ik ook niets mis mee om daar trots op te zijn.

Over vier weken zit ik in een stadion in Los Angeles te kijken naar een wedstrijd waarin hopelijk twee Nederlanders een hoofdrol zullen spelen. Simmons, de beste korte stop ter wereld, speelt tegen Gregorius die dit seizoen laat zien dat je de onnavolgbare Jeter best kunt opvolgen.

Een paar dagen later, in een stadion een paar mijl verderop, hoop ik dat ik Jansen nog in actie krijg te zien voor een save-opportunity tegen de Giants.

Ik kan me vast niet inhouden en m’n Amerikaanse buren in de stadions vertellen over deze Nederlandse spelers. Via Bogaerts, Faneyte en Milliard, in één adem door naar Eenhoorn, kom ik dan waarschijnlijk ook weer uit bij Didi senior op wie ik in 1991 nog heb mogen slaan. Nou ja, slaan… Een sombrero was het, en ik was niet de enige, 16 keer drieslag gooide hij. Maar we wonnen de wedstrijd tegen Nicols, in het Pim Mulierstadion, en mochten door naar de Holland Series. Ik weer gewoon op de bank, ook dat zal ik erbij vertellen, beloofd.

Trots dus op Nederland, op Nederlanders, op honkballers met een Nederlands paspoort. Veel erkenning voor de spelers uit de overzeese gebieden, dat ook, maar toch krijg ik jeuk van dat Team Kingdom of The Netherlands.

Rojer speelt toch ook in het Nederlands Davis Cup Team. Churandy Martina gaat nu voor de tweede keer voor Nederland naar de Olympische spelen. In 2004 en 2008 was dat nog voor de Nederlandse Antillen. Zullen deze sporters zich achtergesteld voelen door de KNLTB of de KNAU? Of is er iets anders aan de hand? Ik weet het eigenlijk niet.

Of heeft de KNBSB gelijk, en doe je de Caribische gedeeltes van het koninkrijk onrecht aan, of onszelf tekort, door alleen maar Nederland te gebruiken voor de Oranje-selecties?

Feitelijk gezien kan de KNBSB best gelijk hebben, maar voor mijn gevoel hebben ze dat in ieder geval niet. Misschien moet het gewoon nog wennen, maar toen ik voor het eerst Kingdom hoorde dacht ik meteen aan het Verenigd Koninkrijk.

In de officiële berichtgeving en op de sociale media zie je ook dat dat “Netherlands” of “NL” al snel wegvalt. Waar voel je je dan nog verbonden mee? Ik ben voor Team Kingdom!? Het slaat nergens meer op en staat nergens meer voor. Hetzelfde probleem als waar Europa mee worstelt, je woont er, maar je bent en blijft veel meer Nederlander dan Europeaan.

En waarom ook in het Engels? Wat is daar de reden van? Waarom dan niet gewoon Nederlands Koninkrijksteam? Het Nederlands is ook op Curaçao nog gewoon een officiële taal. Ok, in 2007 is er Papiaments en Engels bijgekomen, maar Engels is maar voor 3% van de Curaçaose bevolking de moedertaal, voor Nederlands is dat nog 8%. Verreweg de meeste Antillianen van de bovenwindse eilanden hebben Papiaments als moedertaal, maar ik begrijp dat dat voor de bond nog een brug te ver is.

Voor mij persoonlijk, als ik eerlijk ben, speelt ook mee dat ik voor een Nederlands Team ben met spelers die gedurende het jaar ook gewoon in Nederland zijn te bewonderen. Dat heb je minimaal nodig om de sport in Nederland weer populair te maken. Spelers bij wie de jeugd in de buurt kan komen, aanraken, handtekeningen bij kan scoren en selfies mee maken. Dat gaat nu met het Nederlands Team dat in Haarlem speelt ook (bijna helemaal) goed. Allemaal honkballers uit de Hoofdklasse!

Ook op de site van de Honkbal Week Haarlem (HWH i.p.v. HHW jeukt ook een beetje, maar vooruit, het is een mooie frisse nieuwe start) zien we dat het goed gaat. Ik ben zo te zien niet de enige met rooie Kingdom-vlekken in m’n nek. Netherlands in het schema, Nederland op de pagina met teams, en natuurlijk het roster van Nederland.

Op Curaçao zullen ze het denk ik niet erg vinden. Zij hebben namelijk ook nog een echt nationaal team dat de naam draagt van het land dat ze vertegenwoordigen. Ze kijken waarschijnlijk ook meer naar wat hun (ei)landgenoten doen in de Major League en in de professionele leagues die daaronder zitten, dan naar de prestaties van Team Kingdom. Dat kan ook haast niet anders gezien het onwaarschijnlijk grote aantal talentvolle spelers van Curaçao dat in de Amerikaanse competities speelt.

Honkbal is op de Antillen niet half zo in nood als hier aan onze kant van de plas. Ik vind het dan ook onbegrijpelijk dat we in 2015 met ons Team Kingdom of The Netherlands 155.000 euro uitgeven aan een oefentripje naar Curaçao en daar vervolgens een klein handjevol spelers uit de Hoofklasse laten trainen met een batterij fullprofs die daarna weer gewoon naar hun club in de VS gaan.

“Vanuit de exploitatie 2013 en 2014 van de kolom honkbal is een bedrag van ruim € 155.000 toegevoegd aan de bestemmingsreserve. Vanuit de subsidiegever NOC*NSF is nadrukkelijk te kennen gegeven dat het positieve saldo 2014 van de kolom honkbal in 2015 en 2016 besteed moet worden aan het programma topsport honkbal. Met de besteding aan een extra trainingskamp in 2015 in voorbereiding op het Top 12 toernooi en het inhuren van een externe Strength & Conditioning Trainer in 2015 en 2016 is en wordt aan die bestedingsverplichting voldaan.”

Aldus de toelichting op het financieel jaarverslag van de KNBSB dd. 31 december 2015. Geld uitgeven omdat het moet. De meeste mensen die werken of gewerkt hebben met geoormerkt budget weten hoe dit in elkaar steekt.

Maar van dat geld had dus ook een Nederlands jeugdteam onder 10, 12 of 16 (of waar die grenzen ook moge liggen) uit de grond gestampt kunnen worden! Of het had bijvoorbeeld geïnvesteerd kunnen worden in de Rookie League die nota bene dit jaar het loodje heeft gelegd.

Het ironische van dit verhaal is dat ‘we’ nu uit de Top 10 van de wereld dreigen te donderen, juist omdat we geen punten hebben gehaald op de jeugdtoernooien. Karma is a bitch.

99% zeker dat in 2020 honkbal weer een Olympische sport is. De kans is ook groot dat slechts de zes beste landen ter wereld een plekje in het toernooi krijgen. En laten we eerlijk zijn, zonder onze koninkrijkgenoten uit de Cariben zijn we kansloos.

Het NOC*NSF zou dan ook groot voorstander zijn van ons Team Kingdom-idee. Dat heb ik gehoord tenminste, maar nadat ik dat gehoord heb ben ik gaan zoeken naar of ik dat ook ergens kan teruglezen. Zwart op wit (no pun intended).

Ik kom uit bij de NOC*NSF Sportagenda 2017+. Ik zou kunnen beginnen over de 57 pagina’s waar niet één keer de woorden Antillen, Aruba of Curaçao genoemd worden, maar dat is na het voorwoord op pagina 1 en 2 eigenlijk al niet meer nodig. Hier is de link naar het hele rapport, maar ik citeer van deze eerste twee pagina’s:

“Wij dromen van een Nederland waarin iedereen geniet van sport.”

“Wij zorgen voor optimale sportomstandigheden in Nederland.”

“Het gaat ons om mensen te stimuleren iedere dag een beetje beter te worden, sport in te zetten om obesitas tegen te gaan en om Nederland veiliger en socialer maken.”

“De ruim 25.000 Nederlandse sportclubs vormen een belangrijke en unieke basis van de Nederlandse sociale infrastructuur.”

“De Nederlandse sporter en sportliefhebber is allereerst gewoon iemand die in Nederland leeft in het begin van de 21e eeuw en met allerlei maatschappelijke ontwikkelingen in aanraking komt.”

Waar, letterlijk, de prioriteit ligt lijkt me volstrekt duidelijk. Het NOC*NSF lijkt onze overzeese gebieden in z’n geheel vergeten te zijn. En misschien is dat maar verstandig ook. Het IOC is een wespennest, Aruba heeft gewoon een eigen Olympisch comité en Curaçao zou dat ook dolgraag willen.

De Federashon Deporte i Olimpiko Korsou (FDOK) wil namelijk niets liever dan z’n eigen Olympische boontjes doppen, maar mag dat niet van het IOC. Alleen onafhankelijke landen mogen een officieel Olympisch comité hebben. Dat werd begin dit jaar nog bevestigd door een rechter in Lausanne.

Voor de puristen onder ons: Aruba is ook geen onafhankelijk land, klopt, maar omdat zij al in 1986 staatsrechtelijk ‘uit de Antillen gestapt’ zijn, en de regel van onafhankelijkheid pas in 1996 door het IOC is ingevoerd hebben zij hun comité en de bijbehorende de status mogen houden.

Daarmee wordt meteen ook duidelijk waarom er geen Curaçaos team naar de Olympische Spelen zal gaan, maar ook waarom Churandy Martina voor Nederland loopt en niet voor Curaçao.

Waarom we Oranje nu Team Kingdom of The Netherlands moeten noemen? Geen idee, maar het jeukt.