Amsterdam, 28 januari 2017 – Het goede nieuws van vandaag is dat tijdens het KNBSB Congres het nieuwe Beleidsplan 2017+ is vastgesteld. Het slechte nieuws is dat de manier waarop dit uiteindelijk gelukt is niet de schoonheidsprijs verdient.
Maar voordat ik daarop verder ga, toch eerst even aandacht voor het goede nieuws. Want na het wegstemmen van de vorige versie van het plan, tijdens het Congres in november vorig jaar, is er een hoop werk verzet. Niet alleen hebben de Hoofdklasse clubs veel met elkaar gesproken en hebben ze hun input aan de bond gegeven, maar ook de bond heeft het nodige werk gehad met de aanpassingen aan de inhoud en de structuur van het plan.
Waarom dan toch weer een kritisch stuk hier zou je je kunnen afvragen. Dat heb ik mezelf in ieder geval wel afgevraagd, en ik denk ook dat ik het kan uitleggen. Het is een longread geworden, met een positief einde.
Als dit het laatste besluit had geweest dat door het bestuur genomen moest worden om honkbal (en softbal) in Nederland te redden, dan had het doel de middelen misschien geheiligd, maar helaas is dat niet zo. De bond, het bestuur, de bondsraad, het congres, de clubs en de leden moeten nog lang met elkaar door en we zullen met z’n allen nog een hoop beren op de weg tegenkomen.
Om die nieuwe uitdagingen met elkaar aan te kunnen gaan moet je elkaar kunnen vertrouwen. Dat vertrouwen is er niet zomaar in één keer, dat moet groeien. En als je wil dat de ander je vertrouwt dan is één van de basis voorwaarden in ieder geval dat je eerlijk moet zijn. Iedereen zal snappen dat je niet altijd exact dezelfde belangen hebt, niet dezelfde prioriteiten, of zelfs niet dezelfde oplossingen voor problemen, maar wees daar dan ook eerlijk over. En daar gaat het nu mis.
Om te beginnen ziet het bestuur zelf ook dat er een gebrek aan vertrouwen is. Dat werd vandaag tijdens het Congres én de Bondsraad een aantal keer aangestipt. Maar het bestuur insinueert daarbij ook dat dat toch vooral te maken heeft met het feit dat de clubs nog moeten wennen aan de nieuwe structuur waarin dat vertrouwen zo belangrijk is. Zelfreflectie ontbreekt bij het bestuur, of wordt in ieder geval niet geuit.
De Voorzitter trapte vanochtend het Congres af met een toelichting op de structuur en de statuten. Een link naar de statuten was voorafgaand het Congres zelfs al meegestuurd met de stukken. Wat hij in een notendop betoogde was dat omdat de bondsraad al ingestemd had met het plan het congres helemaal niet voor of tegen het plan hoefde te stemmen, maar dat er alleen instemming werd gevraagd met de richting. Zo zou namelijk die nieuwe structuur eruit zien. Daarin worden de hoofdlijnen in een plan opgenomen en daarna moeten we erop vertrouwen dat het bestuur de juiste invulling aan het plan geeft, en dat de bondsraad bijstuurt als dat nodig is.
Feitelijk kloppen beide punten niet. Er kon vandaag wel degelijk voor of tegen het plan gestemd worden. Dat was bij het vorige Congres ook al het geval. Daar werd uiteindelijk besloten niet te gaan stemmen om te voorkomen dat het plan weggestemd zou worden. Dat er vanmiddag al meteen op KNBSB.nl triomfantelijk gemeld wordt “Congres stemt unaniem in met KNBSB Beleidsplan 2017+” zegt genoeg lijkt me. Je kan dan nog betogen dat “instemmen” iets anders is dan “goedkeuren”, maar dan kom je met de laatste alinea van het berichtje niet meer weg
“Tijdens het vervolgcongres stond de goedkeuring van het KNBSB Beleidsplan 2017+ centraal. Het congres, vertegenwoordigd door 35 verenigingen, stemde unaniem in met het KNBSB Beleidsplan 2017+. ”
Daarbij had de Bondsraad helemaal nog geen goedkeuring gegeven aan het plan omdat de Bondsraad nog helemaal niet bij elkaar was geweest om het nieuwe plan te bespreken(…). In het plan waar de Bondsraad iets over gezegd heeft ontbrak het complete hoofdstuk over de topsport competitie en de pagina die daarna werd toegevoegd bleek niet genoeg om in november het plan er bij het Congres doorheen te krijgen. En vandaag werden ze daar dus gewoon over voorgelogen. Overigens geen moeilijk te herkennen onwaarheid want tijdens het Congres hadden leden van de Bondsraad vragen over het plan, wat natuurlijk gek is als je dat plan al hebt goedgekeurd.
Die fout in de volgordelijkheid was de Bondsraad in ieder geval ook opgevallen, maar zoals ze zelf al zeiden, als mosterd na de maaltijd want de Bondsraad was vandaag gepland ná het congres. De geruststellende woorden van het bestuur waren dat er en petit comité wél over gesproken was en dat ze ervan uitgingen dat als de Bondsraad toch nog problemen had gehad met het plan ze wel aan de bel hadden getrokken. Tja… dat is natuurlijk ook een vorm van vertrouwen.
Voor het bestuur was de goedkeuring van het Beleidsplan vooral van belang omdat hierin ook het plan voor de Meerjaren Financiering 2017+ was opgenomen. Daar hing namelijk nogal wat vanaf. En dan bedoel ik niet alleen de verhoging van de contributie die nodig is om de afdeling communicatie voldoende te bemannen, maar meer nog de subsidie van NOC*NSF die wel gebaseerd is op het financieringsplan zoals dat eerder ook al voor lag. Maar hoe dat dan op de agenda terecht komt is echt lelijk.
In de statuten staat in artikel 12.5 de rol van het Congres beschreven. Volgens artikel 12.5b is één van de taken de “vaststelling van de meerjaren begroting“. Waarom staat er dan op de agenda “Vaststelling Contouren Meerjaren Financiering 2017+“? Nee, nee, nee… het gaat niet om de contouren, niet om ongeveer, of een beetje zus een beetje zo, het gaat om het vaststellen van de begroting, niet meer, maar dus zeker ook niet minder!
Leg uit dat je het helemaal verkeerd hebt gedaan, dat je zelfs eigenlijk al voordat je naar NOC*NSF ging die financiering en een plan aan de Bondsraad had moeten voorleggen, dat er nu eigenlijk niets meer aan te doen is, tenzij we met z’n allen bereid zijn het hele programma voor het Nederlands Team op z’n kop te gooien.
Maar even eerlijk, misschien dat ze mij ervan verdenken dat ik dat wel zou willen, maar het bestuur zal toch niet denken dat daar een meerderheid voor te vinden is? Zeker niet nu het er naar uitziet dat al die MLB’ers mee gaan doen op de WBC? Wees dus alsjeblieft eerlijk, daar kom je met al die welwillende honkballiefhebbers echt het verst mee.
Overigens valt er over vertrouwen vandaag ook nog iets positiefs te melden. Uit de bondsraad kwam vandaag de vraag waarop de afdeling communicatie aan het eind van dit jaar afgerekend kon worden. Deze afdeling wordt dit jaar tenslotte gedeeltelijk gefinancierd door een contributieverhoging waar de bondsraad onder voorwaarden mee akkoord is gegaan. Welke voorwaarden moeten alleen nog bepaald worden. Die discussie leek even heel hard de verkeerde kant op te gaan toen er, door de Bondsraad nota bene zelf, geroepen werd dat het meetbaar maken van resultaat toch wel erg ingewikkeld zou worden.
Maar Joost Comperen, binnen het bestuur verantwoordelijk voor pr, marketing en commerciële zaken, pakte dat direct op en gaf aan dat afspraak afspraak is, en dat er dus meetbare voorwaarden geformuleerd zullen gaan worden. Hij gaf daarbij aan dat hij vond dat dat eigenlijk ook wel wat eerder had gekund, maar dat hij er nu al direct mee aan de slag zou gaan, in overleg met de bondsraad, en niet pas als het onderwerp in maart weer op de agenda van de Bondsraad komt, zoals door de Voorzitter werd voorgesteld. Drie keer in de roos op dit onderwerp wat mij betreft.
Als de rest van het bestuur, en de mensen verantwoordelijk voor de communicatie, daar een voorbeeld aan nemen komt het met het vertrouwen op den duur vanzelf wel weer goed.
