Amsterdam, 10 augustus 2016 – Gisteren plaatste ik hier een stukje over de top 4 in de Hoofdklasse die nu al tien jaar hetzelfde is.

In dat stuk stel ik dat dat een slechte zaak is, en ook suggereer ik dat de oorzaak hiervoor weleens geld zou kunnen zijn. Aan beide punten wil ik hier nog wat toevoegen.

Als eerste de stelling dat het een slechte zaak is. Op Facebook wordt in reacties hieraan getwijfeld, en in een aantal gevallen de vergelijking met voetbal gemaakt. Onzin natuurlijk. Zelfs als je de vergelijking met de Champions League alleen maar statistisch bekijkt gaat ie niet op. In de afgelopen 10 seizoenen zijn er in totaal 11 ploegen geweest die in de Champions League finale hebben gestaan.

Voor de vergelijking met de honkbal play-offs in Nederland zou je feitelijk zelfs alle halve finalisten van de Champions League bij elkaar moeten optellen. Ga er maar vanuit dat dat er nog meer zijn.

Ook als je naar de Nederlandse Eredivisie kijkt klopt het niet. Als je kijkt naar de top 4 dan hebben hier in de afgelopen tien jaar 8 verschillende ploegen een plekje in weten te bemachtigen. Daarbij komt dat ook plekken lager dan de vierde nog recht geven of kans bieden op Europees voetbal.

En verder getuigt het ook van weinig realisme om onze sport in Nederland te vergelijken met volkssport nummer één. Natuurlijk, honkbal is véél leuker dan voetbal, dat is een aardige vergelijking, maar op alle andere punten ga je verschrikkelijk nat.

Dat onze voetbaltoppers stuk voor stuk naar het buitenland gaan is jammer, maar doet niets af aan de populariteit van voetbal, noch aan het recordaantal leden van de KNVB, het aantal mensen dat naar het stadion komt of de hoeveelheid minuten dat de sport uitgezonden wordt op de nationale televisie. Dit resulteert dan ook nog steeds in een Ere- een Eerste Divisie waar in totaal 37 teams professioneel voetbal kunnen spelen.

In Nederland hebben we de Hoofdklasse nodig als uithangbord, als visitekaartje voor de sport. En dan niet slechts bij vier clubs die dan ook nog ruwweg slechts in twee regio’s spelen, maar het liefst door heel Nederland op het hoogste niveau.

In het stuk van gisteren suggereerde ik dat dit nu niet mogelijk is omdat de clubs met de beste (financieel) sponsor altijd veel sterker zijn dan de rest. Ik ontving daarop vandaag een mail van Wil Kitslaar, lid van de Kolom Breedtesport van de KNBSB, met een mogelijke oplossing die ik jullie niet wil onthouden:

De invloed van geld op de hoofdklasse

Al 10 jaar dezelfde 4 clubs die de play-offs gaan spelen. Een belangrijke reden zou zijn dat deze 4 clubs over meer geld beschikken dan de onderste 4 clubs in de hoofdklasse.
Daarom spelen alle goede spelers bij de top 4, is de veronderstelling.

Maar daar is op buitengewoon eenvoudige wijze wat aan te veranderen.
Ken de stipendium vergoeding toe aan maximaal 3 spelers per team.

Met deze eenvoudige en eerlijke verdeling van “onze” gezamenlijke pot NOC*NSF geld gaan spelers met een stipendium vergoeding vanzelf op zoek naar een team waar nog geen 3 spelers al een stipendium vergoeding krijgen. De betere spelers worden vanzelf beter gespreid over alle hoofdklasse teams. De krachtsverschillen in de hoofdklasse worden geringer, de competitie wordt beter en de spelers van het A team spelen gemiddeld tegen sterkere tegenstanders en zullen zich daardoor ook verbeteren.

NB
Spelers die tot de selectie van het A-team behoren krijgen een stipendium vergoeding van het NOC. Een stipendium vergoeding is leeftijdsafhankelijk: 21 jaar € 14.000 per jaar tot € 28.000 per jaar voor 27 jaar en ouder. Idee voor de KNBSB: publiceer jaarlijks de lijst met spelers en de hoogte van de stipendium vergoeding die zij krijgen. Van openheid wordt niemand slechter.

Persoonlijk vind ik dit niet zo’n slecht idee. Al is het alleen maar om te voorkomen dat de KNBSB dit geld aan spelers gaat toebedelen die niet in Nederland spelen. Natuurlijk zullen er sponsors en clubs zijn die extra betalen, onder of boven tafel, maar een groot gedeelte van de kwaliteit wordt op deze manier in ieder geval gespreid.