Amsterdam, 10 december 2016 – Bondsraadvergadering, het woord klinkt een stuk saaier dan hoe het vanochtend uitpakte in het Huis van de Sport in Nieuwegein.

De Bondsraad moet ook duidelijk nog wennen aan de manier waarop het bondsbestuur plannen maakt, begrotingen opstelt én communiceert. Daarbij lijkt het er ook op dat het bondsbestuur het maar moeilijk vindt als de bondsraad punten wil bespreken die het bestuur even niet goed uitkomen.

Vandaag ging het eigenlijk direct aan het begin al mis. Nog voordat de agenda goed en wel was vastgesteld waren de eerste botsingen al een feit. De bondsraad miste een aantal voorstellen die ingezonden waren betreffende het tuchtrechtregelement. Volkerijk verklaarde dit door uit te leggen dat het totale tuchtrechtregelement vertraging had opgelopen en dat de voorstellen later in het totale plan meegenomen zouden worden. Kwalitatief Uitermate Teleurstellend, aldus de bondsraad die dit gelukkig vond zonder het af te korten.

Omdat Schel in eerste instantie dacht dat het hier om de buitenlanderregel ging, en daarvoor ook al aan een verklaring was begonnen, was ook de tweede aanvaring met de bondsraad een feit. Want ook op dit punt moest het bestuur het antwoord schuldig blijven. Een vreemde situatie vond de Bondsraad omdat de Technisch Directeur tijdens een recent Hoofdklasse Overleg al heeft gezegd dat er niet gediscrimineerd mag worden en de Kolom Softbal ook al gezegd heeft zich daar weer niets van aan te zullen trekken.

Schel gaat daarop verder met zijn toelichting en zegt dat dit juridisch eerst goed uitgezocht moet worden voordat er een antwoord komt. Dit levert bij een aantal bondsraadsleden de nodige frustratie op omdat dit al een paar jaar speelt en ze ook in hun rol als clubbestuurder wel willen weten waar ze aan toe zijn. De frustratie neemt daarna alleen maar toe als Schel zegt dat dit helemaal niet in de Bondsraad hoort, maar in de Kolommen. Typisch gevalletje kastje, muur. Een frustrerende paarse krokodil.

Toen de Bondsraad daarna het proces rondom de begroting ter discussie stelde, en voorstelde om te wachten met het vaststellen van de begroting tot het Beleidsplan 2017 goedgekeurd is door het congres, was het de beurt aan het bestuur om gefrustreerd te reageren. Dit zou niet tot de mogelijkheden behoren. De bond moet door, er zijn verplichtingen aangegaan, o.a. gerelateerd aan de subsidie van het NOC*NSF.

De bondsraad probeert het daarop nog één keer. Alles moet natuurlijk blijven doordraaien, maar het proces is niet goed. Eerst het beleid, daarna pas de begroting. Uiteindelijk gaat de Bondsraad akkoord met het goedkeuren onder voorbehoud als dat betekent dat er na het congres bijgestuurd kan worden.

Toen was het mijn beurt om enigszins gefrustreerd te raken. Als publiek mag je meeluisteren en niet meepraten, maar ik moest even flink op mijn tong bijten. Tijdens het congres had het bestuur per abuis de verhoging van de contributie op de agenda gezet en toen het bestuur dat tijdens het congres wilde corrigeren werd dit door het congres niet geaccepteerd. Vervolgens werd op het congres afgesproken dat dit punt verder niet besproken zou worden omdat in januari het congres toch weer bij elkaar zou komen en de Bondsraad dan ook nog even de mogelijkheid had om het te bespreken. Die mogelijkheid was dus vandaag. Het punt stond op de agenda, maar tot mijn grote verbazing werd dit punt afgedaan als ‘al besproken in oktober’. En door!

Op deze manier wordt wel heel lichtzinnig omgegaan met verenigingen die het geld zelf ook hard nodig hebben. Ik voorspel daarom op dit punt in januari, op het nieuwe congres nog de nodige tegenstand.

Op naar de volgende frustratie. Dat was de Bondsraad zelf. In het verslag van de vorige Bondsraad stond een voorstel voor een aftreedrooster voor de leden van de Bondsraad. Dit om te voorkomen dat teveel leden in één keer moeten aftreden. In de notulen eindigt dit punt met “De voorzitter stelt voor om het voorstel opnieuw uit te werken, daarna hiermee terug te komen en dan kort en snel af te tikken. De Bondsraad gaat hiermee akkoord.”. We zijn nu ruim twee maanden verder en er valt nog steeds niets af te tikken, want er is geen nieuw voorstel, maar officieel moet er op 15 december wél een kandidatenlijst zijn.

Dit door het bestuur vergeten punt wordt uiteindelijk opgelost door af te spreken dat er direct na het extra congres op een eveneens extra ingelaste Bondsraad hier met terugwerkende kracht een besluit over te nemen. Op deze manier heeft de bond ook nog de tijd om dit met behulp van een notaris op te lossen in de statuten.

De sfeer zit er inmiddels goed in. Schel memoreert de Bondsraad nog even aan de dame die tijdens het congres het woord nam en vroeg “Waarom gaan jullie zo vijandig met elkaar om?”. Hij vult daarbij aan dat hij niet wil dat iedereen elkaar continu de maat neemt. Iedereen zou zich zelf moeten afvragen wat hij/zij doet dat bijdraagt aan de Grand Slam ambitie, daarbij ook de vraag stellend “is it good, is it nice, is it necessary”. Het levert geen reactie op.

Vervolgens wordt de begroting erbij gepakt. Deze is door de Bondsraad uitgebreid bestudeerd en er zitten nog wel wat onduidelijkheden in. Een aantal daarvan is door Volkerijk goed te verklaren omdat er in tegenstelling tot voorgaande jaren bij een aantal posten niet is gewerkt met saldo’s, maar met bedragen bij zowel de inkomsten als uitgaven kant. Dat is voor de transparantie van de begroting grote winst.

Maar er zijn meer verschillen, verschillen in benamingen van posten tussen honkbal en softbal bijvoorbeeld. Een post die wél benoemd is bij softbal zijn de TV rechten á € 5.000,- terwijl de € 50.000,- voor het honkbal nergens is terug te vinden. Ook zijn er veel verschillen met de meerjarenbegroting die samen met het meerjarenbeleidsplan dus nog moet worden vastgesteld door het congres. En gaan we nu naar Canada of Japan, of alle twee, of eigenlijk helemaal niet omdat we weten dat de inkomsten van het NOC*NSF fors lager zullen uitpakken?

Ook wordt de principiële vraag gesteld of je boetes wel moet mee begroten. Die vraag begrijpt het bestuur niet helemaal want er blijft gehamerd worden op het feit dat het bedrag dat daar is opgenomen heel reëel is. Dat zal allemaal best, maar je moet ‘m niet willen mee begroten is het punt, maar als eventuele meevaller opnemen in het resultaat. Nu worden er met deze inkomsten ook kosten uit de begroting gedekt. Als de politie dit doet noemen we dat een perverse prikkel.

De bondsraad merkt op dat met al deze verschillen er behoorlijk gegoocheld wordt met cijfers. En hiermee is het voor Schel genoeg want hij schiet behoorlijk uit zijn panty en verheft z’n stem stevig. Van Zetten die namens de financiële commissie van de Bondsraad de vragen op dit punt stelde wordt als een klein kind toegesproken “Woorden als gegoochel worden niet geaccepteerd!”.

Op dat moment neemt Kops het voor Van Zetten op en verheft ook zijn stem. Op zich opmerkelijk omdat hij tijdens zijn eerdere interrupties elke keer verzocht werd harder te praten. Snellen doet ook een duit in het zakje en geeft aan dat het allemaal terechte vragen zijn, en dat de Bondsraad ook bestaat uit allemaal vrijwilligers die er niet negatief inzitten, maar wel gewoon vragen moeten kunnen stellen. Later wordt Van Zetten door Hoff nog namens de rest van de Bondsraad bedankt voor het uitzoekwerk dat hij gedaan heeft.

Op dat moment haalt Schel die dame uit het congres er nog maar weer even bij, zich kennelijk niet realiserend dat hij de vijandigheid zelf ook uitstraalt en met de manier waarop hij de vergadering leidt deze ook bij de Bondsraad uitlokt. Daarbij helpt het natuurlijk ook niet dat een aantal van de punten die uitgezocht en/of uitgewerkt hadden moeten worden, en die voor de Bondsraad belangrijk waren, gewoon niet klaar waren, of zelfs helemaal vergeten.

Verrassend voor mij was dat het woord “Curaçao” in deze context niet gevallen is, of “Tokyo”. Want je zag het de mensen van de Bondsraad denken “Daar hadden jullie wél tijd voor”.

Om toch nog enigszins positief af te sluiten bedankt Schel de Bondsraad nogmaals voor de goedkeuring van de begroting. De Bondsraad bedankt op haar beurt het bestuur voor de inspanningen die verricht zijn voor het binnenhalen van de subsidie van het NOC*NSF.

Gek genoeg is er nu een begroting goedgekeurd waarvan je nu al weet dat er een paar ton tekort is omdat er in de begroting uitgegaan was van een veel hogere bijdrage van het NOC*NSF.

Gezien de manier waarop er nu vergaderd is, en in de wetenschap dat de Hoofdklasse clubs en het bestuur ook totaal nog geen contact hebben gehad over de plannen voor de topsportcompetities in het Beleidsplan 2017+ moeten we ons als leden grote zorgen maken. Op deze manier gaan we er niet uitkomen namelijk. De bestuurstrein kan door blijven denderen en ze kunnen zeggen dat ze al die toestemming en samenwerking niet nodig hebben, maar straks kijken ze om en zien ze dat er niemand meer aanhangt.